ساحل آرامش

نماز به آدمی تواضع و فروتنی میدهد آنگاه که شریف ترین عضو بدنش را بر خاک می نهد تا یادش باشد فرعونش، استکبار و خودبزرگ بینی اش بالا نزند. می خواهد خاک شود تا گل بروید رنگ رنگ. کبر و غرور آدمی با نماز مهار می شود به گونه ای که روزی پنج بار به او یادآوری می شود که حواست باشد خاک هستی و به خاک تبدیل می‌شوی و البته دوباره به سوی خدایت برخواهی گشت و مورد سوال قرار خواهی گرفت.

امروز آخرین روز از آخرین سال قرن چهاردهم است و از فردا وارد قرن جدید شمسی یعنی قرن پانزدهم خواهیم شد. به همین مناسبت تصمیم گرفتم اولین درسی که در سال 1400 سال آخر قرن گرفتم را با شما به اشتراک بگذارم. اولین درس که گرفتم این است که بخشش و گذشت می تواند مهم ترین گزینه برای آرامش بهتر باشد. نیاز نیست به خاطر مسائلی کوچک زندگی خود را درگیر کنیم و بحث و جدل راه بیندازیم بهتر است که ببخشیم و بگذریم و به هدف و زندگی و برنامه خودمان برسیم.

شعر زیر از فریدون مشیری به نظرم خیلی کاربردی و دلنشین هست و برای این روزهای ما مفید خواهد بود اگر به آن عمل کنیم. لطفا با دقت و تأمل و تحمل آن را بخوانید: " />

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود*** ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است این بیت از حافظ شیرازی راز و رمز زیستن را به ما نشان می دهد. آزاد بودن از تعلقات دنیوی؛ رها شدن از هر آن چیزی که می‌توان در این دنیا به آن تعلق خاطر داشت.